Δευτέρα

Είναι από αυτές τις μέρες που ξύπνησα με ένα περίεργο πλάκωμα.με κακή διάθεση.Άπλωσα το χέρι μου να πιάσω το κινητό μου..και ήλπιζα να δω ότι δεν έχει έρθει ακόμα η ώρα να σηκωθώ από το κρεβάτι.Είχα 20 λεπτά ακόμα.Γύρισα πλευρό.Έκλεισα πάλι τα μάτια μου και προσπάθησα να χαλαρώσω.Είχα ανάγκη από κάποιον να με πάρει αγκαλιά.Να μου χαϊδέψει τα μαλλιά και να ηρεμήσω.Έσφιγγα το μαξιλάρι πάνω στο στήθος μου,έσφιγγα και τα δόντια για να μην κλάψω.Έτσι,χωρίς λόγο.

Το ξυπνητήρι χτύπησε.Και εγώ,κάπως,βρέθηκα στο μπάνιο μου,να κοιτάζομαι στον καθρέπτη.Έριχνα νερό στο πρόσωπό μου και ψιθύριζα:"Σύνελθε".

Με μηχανικές κινήσεις ετοιμάστηκα και μετά από λίγο...κλειδία,κινήτο,χρήματα,τσάντα και βρέθηκα στη λεωφόρο να περιμένω ταξί.Ίδιες εικόνες κάθε μέρα.Ίδια διαδρομή,ίδιος προορισμός..το μαγαζί..η δουλειά μου.

Φτάνοντας,σύρθηκα στο σημείο που κάθομαι πάντα,μουρμούρισα μερικά καλημέρα στους συναδέλφους μου και έπιασα δουλειά.Και ύστερα,σα να με είχαν προγραμματίσει:Προϊόν,σακούλα,χρήματα,ρέστα,απόδειξη,"γεια σας".Και το πλάκωμα να μένει.

Κάποια στιγμή,εκεί ανάμεσα στα ρέστα και στο "γεια σας" παρατήρησα ένα κοριτσάκι,περίπου 5 χρονών, να με κοιτάει.Χαμογελάω και λέω "γεια σου",κάτι ψελλίζει,δεν ακούω.Γονατίζω,την κοιτάω και τη ρωτάω τι ακριβώς είπε.Με κοιτάει μες στα μάτια και μου λέει ντροπαλά "Είσαι πολύ όμορφη".Με ένα τεράστιο χαμόγελο,ανοίγω τα χέρια μου και την αγκαλιάζω πολύ σφιχτά."Σε ευχαριστώ καρδούλα μου,μου έφτιαξες τη μέρα"

Ήταν ό,τι καλύτερο μου έχει τύχει αυτόν τον καιρό.Από ένα τόσο δα άγνωστο κοριτσάκι πήρα μία γερή δόση αισιοδοξίας.
"Σε ευχαριστώ καρδούλα μου,μου έφτιαξες τη μέρα,το μήνα...τη διάθεση για πολύυυ καιρό"